เครื่องนุ่งห่มถือว่ามีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากจะช่วยให้ร่างกายของมนุษย์มีความอบอุ่น ยังช่วยในการปกปิดร่างกาย ทั้งยังสามารถปกป้องร่างกายต่อแมลง ที่อาจเป็นภัยให้แก่มนุษย์ได้ การแต่งกายของมนุษย์ มีความแตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะด้วยสภาพพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่มีความแตกต่างกัน การประกอบอาชีพของแต่ละบุคคล ก็ล้วนแล้วแต่มีผลให้การแต่งกายมีความแตกต่างกันออกไป ซึ่งถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละพื้นที่
แต่เนื่องด้วยมนุษย์เป็นสัตว์สังคม จำเป็นต้องมีการติดต่อสัมพันธ์กัน ไม่ว่าจะเป็นการค้าขาย หรือการติดต่อทางการฑูต เป็นเหตให้วัฒนธรรมการแต่งกาย เริ่มมีการแพร่เข้าไปสู่พื้นที่ที่ต่างออกไป จนทำให้การแต่งกายมีลักษณะที่กลมกลืนกัน จนในบางครั้งไม่สามารถแยกออกได้ว่า เป็นการแต่งกายที่มีต้นกำเนิดมาจากที่ใด ดังเช่น
นักท่องเที่ยวหญิงชาวเอเชียคนนี้ ได้รับอิทธิพลการแต่งกายมาจากทั้งกรีกและโรมัน
โดยรับอิทธิจากกรีก ซึ่งสามารถสังเกตได้จากการสวมชุดแขนสั้น โดยมีลักษณะคล้ายคลึงกับชุดโดริค ซิตอน(Doric chi-ton) ที่มีเครื่องเกาะเกี่ยวบริเวณไหล่ทั้งสองข้าง โดยมีการพัฒนาให้เป็นกระดุมแทน เพื่อให้มีความมั่นคงมากขึ้น และมีการปรับเปลี่ยนผิวผ้าให้มีความเบาสบาย เพื่อให้เข้ากับสภาพอากาศในเขตร้อนชื้น
และได้รับอิทธิพลจากโรมัน โดยสามารถสังเกตได้จากการสวมรองเท้าในรูปแบบของชาวโรมันในอดีต โดยได้พัฒนามาเป็นหนังสังเคราะห์ ที่มีความคงทนในการใช้งาน และสามารถหาวัตถุดิบได้ง่ายกว่าในอดีตที่ใช้หนังนิ่มในการทำรองเท้า ทั้งยังเป็นการอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าไม่ให้สูญพันธุ์อีกด้วย
เด็กนักเรียนทั้งสองได้รับอิทธิพลการแต่งกายจากชาวกรีกในอดีต โดยสังเกตได้จากรองเท้าที่สวมใส่ ที่มีลักษณะเป็นเส้นเชือกที่สานกันจนเป็นรองเท้า โดยในปัจจุบันมีการพัฒนารูปแบบการสาน เพื่อให้มีลวดลายที่สวยงามมากขึ้น และมีความเหมาะสมกับสภาพอากาศในประเทศไทย ซึ่งเป็นรองเท้าที่สามารถถ่ายเทอากาศได้ดี
เจ้าของร้านขายขนมถ้วยท่านนี้ ได้รับอิทธิพลการแต่งกายจากชุดทูนิค ซึ่งเป็นชุดนักรบของโรมัน และ การแต่งกายในสมัยอังกฤษ สมัยกลาง ในศตวรรษที่ 15
ซึ่งสามารถสังเกตอิทธิพลจากชุดนักรบโรมันได้จาก ชุดที่มีการรัดด้วยเชือกบริเวณเอว ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับชุดทูนิค(Tonic) แต่ได้มีการปรับเปลี่ยนบริเวณแขนเสื้อให้เป็นเสื้อแขนกุด เพื่อให้เข้ากับสภาพอากาศในประเทศไทย อีกทั้งยังสามารถดึงดูดของคนรอบข้างได้
และสามารถสังเกตอิทธิพลจากการแต่งกายในสมัยอังกฤษ สมัยกลาง ในศตวรรษที่ 15 ได้จากการใส่กางเกงเลกกิ้ง ที่มีลักษณะคล้ายกับถุงเท้าในอดีต โดยมีการพัฒนาให้มีความบางเบา กระชับ แนบเนื้อ ซึ่งทำให้ผู้ใส่รู้สึกกระชับ และกระฉับกระเฉงในการทำงาน
ทั้งนี้ทั้งนั้นการแต่งกายของมนุษย์ก็ได้ปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา สภาพแวดล้อม กาลเทศะ และกิจกรรมการดำเนินชีวิตของแต่ละพื้นที่ด้วย แต่ก็ยังมีรูปแบบและแนวคิดมาจากอดีตหลงเหลืออยู่ในผลงาน
จัดทำโดย
นายพลวัฒน์ มีแหวน 532110065
นายพัทนนท์ ทิมคล้าย 532110066
นายพิษณุ แก้วเทพ 532110067
นางสาวพิจิตรตรี สอนกล่อม 532110068
นายพีระ โพธิ์คัณธา 532110069
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น